Şöhretin Sanata Etkisi

🌟 ŞÖHRETİN SANATA ETKİSİ

Monet, Picasso, Pop Star Sanatçı Kavramı ve Andy Warhol'un Sanat Dünyasına Etkisi

Balkır - Şöhret, Para ve Sanatsal Yaratım İlişkisi

Şöhretin Sanata Etkisi

Henüz hayatta iken resimleri sayesinde şöhret ve para sahibi olmuş Claude Monet (1840-1926) ve Pablo Picasso (1881-1973) gibi ressamlar, yaşarken hiç resim satmamış olsalardı; ne bu kadar çok iş üretebilir ne de biçim anlayışlarını bu kadar geliştirmiş olurlardı. Yaşadığı dönemde Monet de çok iyi kazanan ve saygı duyulan bir sanatçı olmasına rağmen; Picasso, popülarite konusunda bunun çok ötesinde ayrıcalıklı bir yer edinmiş ve 20. Yüzyılın 2. Yarısından itibaren örneklerini bolca görmeye alıştığımız 'Pop Star Sanatçı' türünün de ilk örneği olmuştur.

Etrafını çevrelemiş hayran kitlesi, peşinden ayrılmayan basın mensupları ve foto muhabirleri, resimlerini satın almak için bekleşen koleksiyonerler ve tabii hayatına girmiş kadınlar; daha önce bir sanatçının bu yoğunlukta karşılaştığı şeylerdi. Bunların hepsini düşündüğümüzde, sanat camiasında magazin kültürü onun sayesinde oluşmuştur demek hiç yanlış olmayacaktır.

Bütün bu tanınmışlık ve eserlerinin satılıyor olması, Picasso'nun sanatsal üretimine büyük ivme kazandırmış, olasılıkla en çok resmini de bu dönemde yapmıştır. Popülaritesinin artmasıyla birlikte çok daha rahatlamış; hissettiği şımarıkça özgüven sayesinde, belki de ilk kez, gerçek anlamda özgürleşmiştir. Müsvedde kağıtlar, restoranlardaki tabak çanak ve hatta peçetelerin üzerine öylesine yaptığı karalamalar bile kapış kapış giderken, bunun Picasso'nun sanatsal tavrına etkisi olmayacağını düşünmek çok da gerçekçi olmayacaktır.

Sanatçının son dönem çalışmalarını, daha önceki analitik kübist dönemiyle (Özellikle de Guernica-1937) kıyasladığımızda, yeterince güçlü ve ağırlığı olan işler değilmiş gibi görünebilirler. Daha yüzeyci bir tavırda çok daha canlı renkler, şematik ve biraz da alaycı bir anlayışıyla kullanılmaya başlanmış; kasvetten uzak, farklı bir enerjiyle resim yapan bir Picasso ortaya çıkmıştır.

Ölümüne kadarki bu son dönemini biraz hafife alma eğiliminde olsak da bir başka açıda olması aslında çok yeni bir tartışma konusu değildir. Olasılıkla "belki de her zaman böyleydi" diyebileceğimiz bu konuyu gözümüze sokan Andy Warhol olmuştur.

Donald Kuspit, Warhol'un sebep olduğu ya da bir başka deyişle ifşa ettiği bu gerçekliği ve bunun günümüz sanatına etkisini şöyle açıklamıştır: Sanat, Warhol'un sanatın gerçek çıkarlarını açığa vurması nedeniyle büyük bir bedel ödemeye devam etmektedir. Kendini en yüksek parayı verene satmıştır ki bu durum ne satacağı konusunda belirsizlik içinde olduğunu gösterir. Satacağı şeyler en çok paraya sahip olanların almak isteyeceği şeyler oldukları için değerliyse o zaman sahip olduğu tek değer onların parasından gelen değerdir ki bu da kendi değerine inanmadığı anlamına gelir.

Yine Kuspit'e göre, "Kapitalizm büyük bir simyasal mucize gerçekleştirmiştir, çünkü sanatı paraya dönüştürerek sanatın, sonsuzluk adı verilen o nihai maddenin dünya üzerindeki temsilcisi olma rolünü geçersiz kılmıştır. İçinde yaşadığımız mahcubiyetten uzak materyalist döneme kadar, sanat dünya üzerinde sonsuzluğa en çok yaklaşan şey olmuştu, zaten kimi zaman "sonsuz şimdi" olarak da anılmasının nedeni budur".