Dünyayı Düzeltmek

`DÜNYAYI DÜZELTMEK İÇİN ÇALIŞAN ADAM

Bir haftanın yorgunluğundan sonra, pazar sabahı kalktığında keyifle eline gazetesini aldı ve bütün gün miskinlik yapıp evde oturacağını hayal ediyordu. Hafta boyunca işte çok yoğun geçmişti ve tek istediği rahat bir pazar geçirmekti. Kahvesini hazırladı, en sevdiği koltuğuna oturdu ve gazetesini açmaya hazırlandı.

Tam bunları düşünürken oğlu koşarak geldi ve parka ne zaman gideceklerini sordu. Çocuğun gözlerinde büyük bir heyecan vardı ve sabırsızlıkla babasının cevabını bekliyordu. Baba, oğluna söz vermişti; bu hafta sonu parka götürecekti onu ama hiç dışarıya çıkmak istemediğinden bir bahane uydurması gerekiyordu.

Adam, oğlunun bu kadar istekli olduğunu görünce biraz vicdan azabı çekti ama yorgunluğu daha ağır bastı. Çocuğu oyalamak için bir yol bulması gerekiyordu. Etrafına bakındı ve bir çözüm aradı. Sonra gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişti.

Bu harita oldukça detaylı ve renkli bir haritaydı. Adam, bunun mükemmel bir oyalama aracı olabileceğini düşündü. Önce dünya haritasını küçük parçalara ayırdı ve oğluna uzattı: "Eğer bu haritayı düzeltebilirsen seni parka götüreceğim!" dedi.

Sonra düşündü: "Oh be, kurtuldum! En iyi coğrafya profesörünü bile getirsen bu haritayı akşama kadar düzeltemez!" Adam, bu planından çok memnundu. Oğlu saatlerce bu puzzle ile uğraşacak, o da rahat rahat gazetesini okuyacaktı. Mükemmel bir plan gibiydi.

Çocuk, parçaları aldı ve hemen işe koyuldu. Baba, rahatlamış bir şekilde koltuğuna geri döndü ve gazetesini açtı. İçinden "En az üç-dört saat sürer bu iş" diye geçirdi. Kahvesini yudumlayarak haberleri okumaya başladı.

Aradan on dakika geçtikten sonra oğlu babasının yanına koşarak geldi: "Babacığım, haritayı düzelttim. Artık parka gidebiliriz!" dedi. Çocuğun sesinde büyük bir gurur ve başarı duygusu vardı. Ellerini çırpıyor ve heyecanla babasına bakıyordu.

Adam önce inanamadı ve görmek istedi. "Bu mümkün değil" diye düşündü. Sadece on dakika geçmişti ve bu kadar karmaşık bir puzzle'ı bir çocuğun bu kadar kısa sürede çözmesi imkansızdı. Ama kalktı ve çocuğun yaptığı işe baktı.

Gördüğünde de hayretler içindeydi ve oğluna bunu nasıl yaptığını sordu. Harita gerçekten de mükemmel bir şekilde düzeltilmişti. Tüm kıtalar yerli yerindeydi, okyanuslar doğru pozisyondaydı. Bu nasıl mümkün olabilirdi?

Çocuk şu ibretlik açıklamayı yaptı: "Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan resmi vardı. İnsanı düzelttiğim zaman dünya kendiliğinden düzelmişti!" Çocuk, bu basit ama derin gerçeği keşfetmişti. Haritanın arka yüzündeki insan figürünü doğru şekilde birleştirince, ön yüzdeki dünya haritası da otomatik olarak yerine oturmuştu.

Adam, oğlunun bu sözlerini duyduğunda derin bir düşünceye daldı. Bu sadece bir oyun değildi; hayatın en büyük gerçeklerinden biriydi. İnsan düzeldiğinde, dünya da düzeliyordu. Bu kadar basit ama bu kadar derin bir gerçekti.

Baba, oğlunun bu zekice çözümü karşısında hem gururlandı hem de utandı. Çocuk, sadece puzzle'ı çözmekle kalmamış, aynı zamanda hayatın önemli bir dersini de öğretmişti. Belki de bu pazar günü evde oturmak yerine, oğluyla birlikte parka gitmek daha değerli olacaktı.

O gün parka gittiler ve çok güzel vakit geçirdiler. Baba, oğlunun bu basit ama derin keşfini hiç unutmadı. Dünyayı değiştirmek için önce kendimizi değiştirmemiz gerektiğini, en küçük çocuğun bile büyük insanlara öğretebileceği gerçekleri olduğunu anladı.

Bu hikaye, bazen en basit çözümlerin en etkili olduğunu ve çocukların masum bakış açısının hayatın karmaşık problemlerine ne kadar net çözümler getirebileceğini gösteriyor. Dünyayı düzeltmek için önce insanı düzeltmek gerekir - bu evrensel bir gerçektir.`;