Rüzgarla Gelen Mektuplar

`Ormanın kenarındaki küçük bir kasabada, eski bir postane vardı. Postanenin yaşlı müdürü Carlo, tüm kasaba halkının dert ortağı olmuştu. Carlo, kasabanın neşeli ve sevilen bir simasıydı; özellikle mektupların kaybolan değil, sahibine ulaşan bir hediye olduğuna inanırdı.

Bir gün, genç bir kız olan Ana, ona gizemli bir zarf getirdi. Zarfın üzerinde ne adres vardı ne de gönderici. Carlo, merakla zarfı açtı ve içinden birkaç eski sararmış mektup çıktı.

Mektuplarda, başka bir hayat, yaşanmış anılar ve yitirilen umutlarla dolu cümleler vardı. Ana, bu mektupların nereden geldiğini bilmediğini, onları ormanda yürürken bulduğunu söyledi.

Carlo, mektupları okurken, kendine ait eski bir anıyı hatırladı; gençken, aşık olduğu kadına yazdığı ama asla gönderemediği mektuplardı bunlar. Rüzgarla taşınan mektupların, yıllar sonra Ana sayesinde ona geri döndüğünü fark etti.

O an, Carlo için geçmiş ile bugün birleşmişti. Hayatın, kalbimize gömdüğümüz umutları ve pişmanlıkları bir gün bize geri getirdiğini anladı.

Carlo, o mektupları Ana'ya teslim etti ve ona "Bir gün sen de kendi mektuplarını yazacak ve kalbine bırakacaksın," dedi. Edebiyat dersi için hikayelere verilebilecek güzel bir örnektir.`;