Piknik

`Temmuz ayıydı. O gün hava çok sıcaktı. Hava sıcak olduğu için çocuklar oyun oynamak istemiyorlardı. Soner ve arkadaşları, büyük bir ağacın gölgesinde can sıkıntısı ile oturuyorlardı. Serhan, can sıkıntısını geçirmek adına ortaya bir fikir attı. "Arkadaşlar pikniğe gitmeye ne dersiniz?" diye sordu. Bu fikir çocukların hoşuna gitmişti. Şaban, "Piknik yapmak için nereye gideceğiz?" diye sordu. Bir süre düşündükten sonra en güzel yerin dere kenarı olacağına karar verdiler. Çünkü dere kenarı hem serindi hem de etrafında bir çok ağaç vardı.

Bu fikir Asya'nın da çok hoşuna gitmişti. Asya, "O zaman herkes yiyeceklerini alsın ve gelsin, saat 2'de burada buluşalım. Sonra da bisikletlerimizle dere kenarına gidelim." dedi. Dört arkadaş anlaştıkları saatte buluşup bisikletleriyle dere kenarına gittiler. Çok güzel vakit geçirdiler. Oyun oynamaya daldıkları için vaktin nasıl geçtiğini anlamadılar. Saatin çok geç olduğunu havanın kararmasından anladılar. Aileleri, çocukları merak etmiş olmalıydı.

Serhan, "Dönmemiz gerekiyor. Hava karardı." dedi. Herkes Serhan'ı onayladı. Ama büyük bir problem vardı. Dönüş yolunu hatırlayan kimse yoktu. Şaban karınca yuvası fark etti. Karınca yuvasının girişine bakarak yönünü bulabileceğini biliyordu. Ama öğretmenini çok dikkatli dinlemediği için hatırlayamadı. Tam umutsuzluğa kapılmışken el feneri ışığı fark ettiler. Aileleri polis eşliğinde gelmişti. Çocuklar derin bir nefes aldı. Bir daha böyle bir şey yapmadılar.`;