Gece Trenindeki Yolcu

🚂 Gece Treninde Bir Yolcu",

`Gecenin karanlığında ilerleyen trenin içi sessizdi, yalnızca rayların düzenli sesi vardı. Nihal cam kenarında oturmuş, dışarıdaki yıldızsız gökyüzünü izliyordu. Uzun zamandır kaçmak istediği şehirden ayrılıyordu ama zihninde kaçamadığı anılar dönüp duruyordu. Tren yavaş yavaş ilerlerken, Nihal geçmişte yaşadığı acı deneyimleri düşünüyordu. İş yerindeki başarısızlıkları, bitmiş ilişkileri, hayal kırıklıkları... Hepsi zihninde bir film şeridi gibi geçiyordu. Bu şehirden uzaklaşarak yeni bir başlangıç yapacağını umuyordu ama kalbinin derinliklerinde, sorunlarının kendisiyle birlikte geleceğini biliyordu. O an, yanındaki koltuğa yaşlı bir kadın oturdu. Kadının saçları gümüş rengi, yüzünde derin çizgiler vardı ama gözlerinde garip bir huzur vardı. Sanki hayatın tüm fırtınalarını yaşamış ve sonunda dingin bir limana ulaşmış gibiydi. Kadın sessizce çantasından eski bir fotoğraf çıkardı ve Nihal'a gösterdi. Fotoğrafta genç bir kadın vardı, uzun siyah saçları, parlak gözleri ve gözlerinde hayat dolu bir ışık vardı. Kadın gençti, güzeldi ve geleceğe dair büyük hayalleri olduğu yüzünden okunuyordu. Nihal, fotoğrafa bakarken kendisini aniden fotoğraftaki kadının gençliğine benzetti. O da bir zamanlar böyle umut doluydu, böyle parlak gözleri vardı. Yaşlı kadın hafifçe gülümseyerek fısıldadı: "Bu benim, elli yıl önceki halim. O zamanlar her şeyin mükemmel olacağını sanıyordum." Nihal merakla kadına baktı. Yaşlı kadın devam etti: "Bazen hayat seni başka bir yöne çağırır, ama o çağrıyı hissetmen yıllarını alır. Ben de senin gibi bir gece trenine binmiştim, geçmişimden kaçıyordum." Kadının sözleri Nihal'i derinden etkiledi. "Peki sonra ne oldu?" diye sordu. Yaşlı kadın gözlerini uzaklara dikti: "Öğrendim ki, kaçtığın şey aslında senin bir parçan. Onu kabul etmeden, onunla barışmadan gerçek huzuru bulamazsın. Kendi yolculuğumun, belki de sandığımdan çok önce başlamış olabileceğini anladım." Nihal bu sözleri düşünürken, trenin duracağı istasyona yaklaştıklarını fark etti. Yaşlı kadın koltuğundan kalkmaya hazırlanıyordu. "Teşekkür ederim," dedi Nihal. "Bu konuşma benim için çok değerliydi." Kadın gülümsedi: "Hayat bazen en beklenmedik anlarda en değerli dersleri verir. Sen de kendi yolunu bulacaksın." Tren istasyona durduğunda, yaşlı kadın ayağa kalktı ve çantasını aldı. Nihal son anda dönüp ona bir kez daha teşekkür etmek için baktı ama koltuk boştu. Kadın sanki hiç orada olmamış gibiydi. Nihal şaşkınlıkla etrafına bakındı ama kadından hiçbir iz yoktu. O geceden sonra, Nihal anladı ki, geçmişe tutunmadan ilerleyebileceği bir yol, her zaman vardı. Bazen en büyük öğretmenler, en beklenmedik şekillerde karşımıza çıkar ve bize ihtiyacımız olan bilgeliği verirler. Nihal artık kaçmıyordu, kendi gerçeğiyle yüzleşmeye hazırdı.`,