Aslı'nın Önyargısı

`Aslı çok heyecanlıydı. Uzun süre sonra arkadaşlarıyla tekrar bir araya gelecekti. Doksan gündür dedesinin hastalığından dolayı annesi ve kardeşi birlikte dedesinin evinde kalıyorlardı. Artık dedesi iyileşmişti ve evlerine dönme vakti gelmişti. Aslılar oturdukları şehre döndüler. Günlerden cumaydı. Evlerine döndükleri zaman hava kararmıştı. Aslı bir an önce sabah olsun istiyordu. Yarın arkadaşlarıyla buluşacakları anı düşünüp uyuyakaldı.

Sabah olunca güzel bir kahvaltı yaptı. Daha sonra annesinden, arkadaşlarıyla sürekli oynadıkları parka gitmek için izin istedi. Annesi, Aslı'nın arkadaşlarını çok özlediğini biliyordu ve Aslı'ya izin verdi. Aslı hazırlanıp evden çıktı. Bir süre yürüdükten sonra arkadaşları ile sürekli oynadığı parka yaklaştı. Parkı göreceği noktaya gelen Aslı, arkadaşlarının çok mutlu olduğunu ve arkadaş grubuna yeni birinin katıldığını gördü.

Bir süre onları izledi ve arkadaşlarının onu özlemediğini düşündü. Gözyaşlarını tutamayan Aslı evinin yolunu tuttu. Eve ağlaya ağlaya giden Aslı, evin önündeki ağacın önüne oturup ağlamaya devam etti. Bir süre sonra babası Aslı'yı ağacın önünde ağlarken gördü. Hemen yanına gitti. Aslı babasını görünce ağlamayı kesti. Babası, Aslı'ya çeşitli sorular sordu fakat Aslı'nın ağzını bıçak açmıyordu.

Babası sorularına cevap alamayınca, eşine haber verdi. Aslı'nın annesi gelince Aslı'nın bir süre kafasını okşadı. Daha sonra, "Seni bu kadar üzen şey nedir?" diye sordu. Bir süre susan Aslı, annesine arkadaşlarının onu özlemediğini söyledi. Yeni biriyle arkadaş olmuşlar, diye ekledi. Annesi, Aslı'nın yeni arkadaşlarına ön yargıyla yaklaştığını biliyordu.

Aslı'ya dönüp "Arkadaşlarının seni çok özlediğini biliyorum. Sen sabah evden çıkınca Ali ve Murat'ın annesi beni aradı. Ali ve Murat senin geleceğini duyunca sabahtan parka gideceklerini dile getirmişler. Hem yeni arkadaşlarıyla senin de çok güzel anlaşacağına inanıyorum." dedi. Aslı bu sözleri duyunca rahatladı. Elini yüzünü yıkadı. O günün akşamı, Aslı ve ailesi güzel vakit geçirdiler.

Ertesi sabah Aslı yine erken uyandı. Bu sefer hava biraz soğuktu. Neyseki öğlene doğru güneş çıkmıştı. Öğlen vakti kardeşi Aydın'ı da alıp onunla birlikte parka gittiler. Parkta arkadaşları yine oyun oynuyordu. Aslı ve kardeşi, arkadaşlarının yanına varınca arkadaşları çok sevindi. Bir süre Aslı ve arkadaşları hasret giderdiler.

Daha sonra grubun yeni üyesi Yağmur ile Aslı'yı tanıştırdılar. Yağmur, Aslı'ya çok sıcak davrandı. Korktuğu şey olmamıştı. Arkadaşları yeni arkadaş bulup onu dışlamamıştı. O an, Aslı fikrinin ne kadar saçma olduğunu düşünüp birden gülümsedi. O gün çocuklar çok güzel oyunlar oynadılar. Aslı'nın en hoşuna giden oyun, "Kulaktan Kulağa" oyunuydu. Çocuklar hava kararmaya yakın bir zamanda evlerinin yolunu tuttular. Eve varınca Aslı ile kardeşini karşılayan anne ve babası çocukların yüzündeki gülümsemeyi görünce çok mutlu oldular.`;